غفاری, مجید, صفری, ندا. (1397). تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر خودکارآمدی عمومی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی خودارزیابانه و وظیفه شناسانه. دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی, 19(2), 77-87. doi: 10.30486/jsrp.2018.543226
مجید غفاری; ندا صفری. "تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر خودکارآمدی عمومی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی خودارزیابانه و وظیفه شناسانه". دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی, 19, 2, 1397, 77-87. doi: 10.30486/jsrp.2018.543226
غفاری, مجید, صفری, ندا. (1397). 'تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر خودکارآمدی عمومی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی خودارزیابانه و وظیفه شناسانه', دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی, 19(2), pp. 77-87. doi: 10.30486/jsrp.2018.543226
غفاری, مجید, صفری, ندا. تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر خودکارآمدی عمومی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی خودارزیابانه و وظیفه شناسانه. دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی, 1397; 19(2): 77-87. doi: 10.30486/jsrp.2018.543226
تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر خودکارآمدی عمومی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی خودارزیابانه و وظیفه شناسانه
2دانشجوی کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه مازندران
چکیده
هدف پژوهش، آزمون یک الگوی مفهومی برای نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی در تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر مؤلفه‌های خودکارآمدی عمومی در دانشجویان بود. تعداد 382 نفر دانشجوی دختر (دامنه سنی 23-18 سال) با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از دانشگاه مازندران انتخاب شدند و به مقیاس نظریه‌های ضمنی هوش (عبدالفتاح و ییتس، 2006)، سیاهه کمال‌گرایی (هیل و همکاران، 2004) و مقیاس خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982) پاسخ دادند. استفاده از برآورد حداکثر درست نمایی و روش خودگردان سازی و یافته‌های حاصل از مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که تأثیرات مستقیم باورهای ضمنی افزایشی بر نظم و سازمان‌دهی، برنامه مداری و تلاش برای عالی بودن و باورهای ضمنی ذاتی بر نگرانی از اشتباهات و نیاز به تأیید دیگران، مثبت و معنی‌دار بود. همچنین، نظم و سازمان‌دهی، برنامه مداری و تلاش برای عالی بودن (مؤلفه‌های کمال‌گرایی وظیفه شناسانه)، در تأثیر باور ضمنی افزایشی در مورد هوش بر مؤلفه‌های خودکارآمدی عمومی نقش واسطه‌ای داشتند. نگرانی از اشتباهات و نیاز به تأیید (مؤلفه‌های کمال‌گرایی خود-ارزیابانه) در تأثیر باور ضمنی ذاتی در مورد هوش بر مؤلفه‌های خودکارآمدی عمومی، نقش واسطه‌ای داشتند (05/0 >p).
The effects of implicit theories of intelligence on general self-efficacy in university students:The mediating role of self-evaluative and conscientious perfectionism components
نویسندگان [English]
Majid Ghaffari1؛ Neda Safari2
1Assistant Professor, Faculty of Humanities and Social Sciences, University of Mazandaran, Babolsar, Iran.
2MA Student in Educational Psychology, Faculty of Humanities and Social Sciences, University of Mazandaran, Babolsar, Iran.
چکیده [English]
The aim of this study was to test a conceptual model for the mediating role of perfectionism in the effects ofimplicit theories of intelligence on general self-efficacy in university students. A sample of three hundred and eighty-two (20.40 ± 1.84 years, range: 18-23) girl students was selected randomly through multi-stage cluster sampling from University of Mazandaran, and filled the Implicit Theories of Intelligence Scale (ITIS; Abd-El-Fattah & Yates, 2006), the Perfectionism Inventory (PI; Hill, et al., 2004), and the General Self-Efficacy Scale (Sherer, et al., 1982). Using Maximum-Likelihood estimation and bootstrapping procedure, the results from structural equation modeling showed that the direct effects of incrementalimplicitbelieves on organization, planfulness, and striving for excellence, and entity implicit believes on concern over mistakes and need for approval were positive and statistically significant.Also, organization, planfulness, and striving for excellence (components of conscientious perfectionism) mediated the effect of incremental implicit believes on general self-efficacy components. Concern over mistakes and need for approval (components of self-evaluative perfectionism) mediated the effect of entity implicit believes on general self-efficacy components (p< 0.05).
کلیدواژه‌ها [English]
implicit theory, intelligence, Perfectionism, self-efficacy beliefs, university students
مراجع
1. achievement goal orientations
آرمین، م.؛ سهرابی، ن.؛ و کاظمی، س. (1390). رابطه ابعاد کمال‌گرایی والدین باعزت نفس و خودکارآمدی فرزندان. روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 2، 28-15.
برزگر، م.؛ دلاور، ع.؛ و احدی، ح. (1391). نقش واسطه‌ای الگوی چهاربخشی هدف‌های پیشرفت و راهبردهای شناختی در رابطه بین نظریه‌های ضمنی هوش و پیشرفت تحصیلی. رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، سال سوم، شماره 2، 71-86.
بشارت، م. ع.؛ میرجلیلی، ر.؛ و بهرامی احسان، ه. (1394). نقش واسطه‌ای باورهای فراشناختی و نارسایی تنظیم شناختی هیجان در رابطة بین کمال‌گرایی شناختی و نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر. مجله اصول بهداشت روانی، 3(17)، 116-121.
پریشانی، ن.؛ و عبدی زرین، س. (1395). نقش خودکارآمدی، هوش هیجانی و سبک‌های فرزندپروری والدین در پیش‌بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دختران دبیرستانی. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، (17)2، 79-70.
رمضان زاده، ح.؛ عرب نرمی، ب.؛ و اقبالی هشجین، ب. (1392). بررسی ارتباط بین ابعاد کمال‌گرایی و خودکارآمدی در دانشجویان دختر شرکت‌کننده در کلاس‌های ایروبیک و سایر دانشجویان. مطالعات ورزشی، 4، 78-69.
شریفی، ح. پ.؛ صالحی، م.؛ امامی پور، س.؛ و بشردوست، س. (1390). بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی سیاهه کمال‌گرایی هیل در دانشجویان. روانشناسی تحلیلی شناختی، 2(7)، 19-9.
محبی نورالدین وند، م. ح.؛ شهنی ییلاق، م.؛ و شریفی، ح. پ. (1392). بررسی شاخص‌های روان‌سنجی مقیاس نظریه‌های ضمنی هوش در جامعه دانشجویی. فصلنامه اندازه‌گیری تربیتی، 4،43-64.
Abd-El-Fattah, S., & Yates, G. (2006). Implicit Theory of Intelligence Scale: Testing for factorial invariance and mean structure. Australian Association for Research in Education Annual Conference. Adelaide, South Australia.
Akin, A. (2008). Self-efficacy, achievement goals, and depression, anxiety and stress: A structural equation modeling. World Applied Sciences Journal, 3(5), 725-732.
Bandura, A. (2001). Social cognitive theory: An agentic perspective. Annual Review of Psychology, 52, 1-26.
Bandura, A. (1994). Self-efficacy. In V. S. Ramachaudran (ed.), Encyclopedia of human behavior, 4, 71-81.
Byrne, B. M. (2010). Structural equation modeling with EQS and EQS/Windows. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
De Castella, K., and Byrne, D. (2015). The Revised Implicit Theories of Intelligence (Self-Theory) Scale is a Better Predictor of Achievement, Motivation and Student Disengagement. European Journal of Psychology of Education,30(3), 245-267.
Dweck, C. S. (2000). Self-theories: Their role in motivation, personality, and development. Psychology Press, Philadelphia.
Dweck, C. S. (2006). Mindset: The new psychology of success. New York Random House Publishing Group.
Hayes, A. F. (2009). Beyond Baron and Kenny: Statistical Mediation Analysis in the New Millennium. Communication Monographs, 76(4), 408-420.
Hill, R. W., Huelsman, T. J., Furr, R. M., Kibler, J., Vicente, B. B., & Kenndey, C. (2004). A new measure of perfectionism: The Perfectionism Inventory. Journal of Personal Assessments, 82(1), 80-91.
Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1995). Evaluating model fit. In R. H. Hoyle (Ed.), Structural equation modeling: Concepts, issues, and applications. Thousand Oaks, CA: Sage, 76-99.
Kline, R. B. (1998). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford Press.
Knofczynski, G.T., & Mundfrom, D. (2008). Sample sizes when using multiple linear regression for prediction. Educational and Psychological Measurement, 68(3): 431-442.
McQuade, C. M. (2009). An investigation of the relationships among performance anxiety, perfectionism, optimism, and self-efficacy in student performers. PhD Dissertation, Fordhom University.
McWilliams, E. C. (2014). Self-efficacy, implicit theory of intelligence, goal orientation and ninth grade experience. PhD Dissertation, Northeastern University.
Molden, D. C., & Dweck, C. S. (2006). Finding “meaning” in psychology: A lay theories approach to self-regulation, social perception, and social development. American Psychologist, 61, 192-203.
Nakano, K. (2009). Perfectionism, self-efficacy, and depression: Preliminary analysis of the Japanese version of the Almost-Perfect Scale-Revised. Psychological Reports, 104(3), 896-908.
Pervin, L. A., & John, O. P. (2001). Personality: Theory and research. Wiley.
Schonfeld, P., Brailovskaia, J., Bieda, A., Zhang, X. C., & Margraf, J. (2016). The effects of daily stress on positive and negative mental health: Mediation through self-efficacy. International Journal of Clinical and Health Psychology, 16(1), 1-10.
Sherer, M., Maddux, J. E., Mercandante, B., & Rogers, R. W. (1982). The Self-Efficacy Scale: Construction and validation. Psychological Reports, 51(2), 663-671.
Shih, S. S. (2011). Perfectionism, Implicit theories of intelligence, and Taiwanese Eighth-grade students’ academic engagement. The Journal of Educational Research, 104, 131-142.
Steiger, J. H. (1990). Structural model evaluation and modification: An interval estimation approach. Multivariate Behavioral Research, 25, 173-180.
Stoeber J., Hutchfield, J., & Wood, K. V. (2008). Perfectionism, self-efficacy, and aspiration level:
Differential effects of perfectionistic striving and self-criticism after success and failure. Personality and Individual Differences, 45(4), 323-327.
Stoeber J., & Rambow, A. (2007). Perfectionism in adolescent school students: Relations with motivation, achievement, and well-being. Personality and Individual Differences, 42(7),1379-1389.
Ullman, J. B. (2001). Structural equation modeling. In B. G. Tabachnick & L. S. Fidell. Using Multivariate Statistics (4th ed; pp 653- 771). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon.
Zhang, Z. J., Zhang, C. L., Zhang, X. G., Liu, X. M., Zhang, H., Wang, J., & Liu, S. (2015). Relationship between self-efficacy beliefs and achievement motivation in student nurses. Chinese Nursing Research, 2(2-3), 67-70.
ابتدای صفحه